احمدرضا یزدان دوست

هر فرد دارای مهارتی ذاتی بالقوه است که با شناخت آن میتوان بهترین در آن بود. این بهترین بودن راهی پر زحمت دارد ولی با حس لذتی وصف ناپذیر که برای مجری آن آخرین دغدغه است.  خیلی از لذت ها با روحیات همه انسان ها سازگار است که در واقع وجه مشترک لذت های حیوانی است. مثل لذت غذا خوردن، لذت خوابیدن، لذت تفریح کردن و… اما بعضی لذت های دیگر که همراه با مشقت هستند دارای اولویت بالاتری هستند. هر عملی یا میلی که باعث ایجاد حس خوب و خوشایندی به انسان شود را عمل خوب تلقی میکنند. اما چند تبصره مهم وجود دارد. اول اینکه این عمل یا میل باعث رنجش یا مشقت دیگران نشود. ( مثل حس آرامش رفع قضای حاجت در خیابان!!!!)  دوم  اینکه بعضی از لذت هایی که پایدارتر هستند نسبت به لذت های موقتی برتری دارند سوم اینکه بعضی از امیال نسبت به امیال دیگر برتری دارند ( مثل حس لذت حصول علم نسبت به حس خوابیدن). شاید پیدا راهی که بتوانیم مهارت ذاتیمان که واقعا حس خوبی بهمان دست بدهد راحت نباشد.